Zatem co Cię najbardziej rozbawiło w filmie?

Wszystkie cztery wizyty u rabinów - genialne.
Wszystkie sceny, w których pojawia się Sy Ableman.
Mowa pogrzebowa rabina Nachtera.
Ciągłe blokowanie łazienki przez Arthura.
Spotkania z prawnikami.
Rozmowy Larry'ego z przewodniczącym komisji - majstersztyk.

To tylko te bardziej ciekawe fragmenty filmu, bowiem obraz jako całość jest po prostu genialny.

Film oceniłem na 9/10 i mocno się zastanawiam, czy nie podnieść mu oceny na 10.

Jak się cieszę, że ludzie mają różne gusta...
Mnie natomiast najbardziej rozbawił moment gdy wszyscy czekali aż Danny zacznie śpiewać podczas bar micwy?, podczas rytuału... Jednak wolę Coenów z innych produkcji, dlatego tylko albo aż "niezły".

Odpowiadając po pół roku ciężko jest mi wskazać konkretne sceny i dialogi, aczkolwiek precyzując moją wypowiedź : nie jest to po prostu klasyczna komedia hollywoodzkiego kina, gdzie widz leje z każdej sceny przesyconej głupotą. Historia jest tragikomiczna. Główny bohater, któremu życie idzie coraz bardziej pod górkę teoretycznie wcale nie powinien być zabawny. A jednak widz może się śmiać mimo iż jemu wcale do śmiechu nie jest, a wręcz przeciwnie - jest bardzo "serious".

W filmie jest mnóstwo humoru - tyle że to humor absurdalny. Jeśli kogoś Serious Man nie rozbawił, jego sprawa. Chociaż nie rozumiem jak z powagą i kamienną twarzą można oglądać absurdalne sceny i słuchać kosmicznych dialogów. Inna sprawa, że kiedy śledzi się z zaangażowaniem niewesołe przygody Larry'ego czasem nie dostrzega się tego humoru, ponieważ odczuwa się empatię w stosunku do głównego bohatera, co nie zawsze pozwala się śmiać. Ale humor w filmie jest i to w dużych dawkach. Rozmowy z dzieciakami, sąsiad z łosiem na bagażniku samochodu, Azjata z kamienną twarzą, genialne rozmowy z Rabinami a w tym wszystkim zagubiony, poważny Larry, którego los wtłoczył w machinę absurdalnych zdarzeń.
Tyle, że jeśli kogoś to nie bawi to nie da się mu wytłumaczyć dlaczego to jest śmieszne. Są też bardziej empatyczni ludzie, którzy nie potrafią śmiać się z czarnego humoru. Słyszałam kilka takich wypowiedzi - "Jak można się śmiać, jego los był tragiczny". Ale opowiedziany w genialnie absurdalny a co za tym idzie niesamowicie zabawny sposób. Fakt nikt nie poślizgnął się na skórce od banana i nie było w tle sztucznego śmiechu, ale dla mnie humor w filmie jest wybitny. To również zasługa gry Michael'a Stuhlbarg'a.
Kwestia poczucia humoru.


Ja naprawdę uśmiałam się na Serious Man'ie.
Ale ja nie jestem poważnym człowiekiem.